Κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες το νέο βιβλίο του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, Κωνσταντίνου Χλωμούδη «ΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ». Το έργο αφορά τις Λιμενικές επιχειρήσεις και τα συστήματα στην εποχή της οργάνωσης και λειτουργίας ανταγωνιστικών λιμανιών, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο υπότιτλος του.
Και όπως περιγράφει το σχετικό δελτίου Τύπου αναφέρεται στο «λιμενικό προϊόν», ένα κατ’ εξοχήν ετερογενές προϊόν. Το «προϊόν» αυτό διαπλέκεται, εντονότερα ίσως απ’ ότι άλλα αγαθά, με προβλήματα γενικότερου χαρακτήρα, όπως πολεοδομικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά, αναπτυξιακά, απασχόλησης, περιφερειακής και αμυντικής πολιτικής κλπ. Τέτοια χαρακτηριστικά παρουσιάζονται φυσικά λιγότερο ή περισσότερο και σε άλλες αγορές. Όμως ο βαθμός συγκέντρωσης και η ένταση με την οποία συναντώνται στην περίπτωση των λιμένων προσδίδει στα χαρακτηριστικά αυτά μια ιδιάζουσα σπουδαιότητα.
Στην εισαγωγή της έκδοσης σημειώνονται : «Η χρηματοοικονομική κρίση του 2008, η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών πραγματοποίησης του διεθνούς εμπορίου, η κρίση που αντιμετωπίζει η ναυτιλία, προβληματίζουν εντόνως όσους ασχολούνται με τη λιμενική βιομηχανία.
Η λιμενική βιομηχανία αναζητά τις απαραίτητες προσαρμογές, υιοθετώντας νέα, αποκεντρωμένα μοντέλα οργάνωσης, διοίκησης και διακυβέρνησης. Θεσμικές αλλαγές επιταχύνουν την ανάδειξη παγκόσμιων διαχειριστικών τερματικών σταθμών ενώ η εταιρική υπόσταση των λιμενικών αρχών αλλάζει τη λιμενική βιομηχανία καθοριστικά. Η επιλογή λιμένα δεν καθορίζεται πλέον από την γεωγραφική θέση του λιμένα, ούτε οι λιμένες εξυπηρετούν πλέον αποκλειστικά παράγωγο ζήτηση.
Η Ελλάδα βιώνει μια κοινωνική και οικονομική κρίση, την οποία μπορεί να υπερβεί, μόνο αν αποκτήσει αναπτυξιακή δυναμική. Και οι λιμένες της χώρας, με τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα που διατηρούν, μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης. Όμως το μοντέλο διοίκησης και προσφοράς λιμενικών υπηρεσιών που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα κρίνεται ως ξεπερασμένο μιας και στην πλειονότητα της Ευρώπης, έχει αντικατασταθεί από νέα σύγχρονα μοντέλα. Οι ελληνικοί λιμένες δεν μπορεί παρά να ακολουθήσουν τις εξελίξεις αυτές, ώστε να επιφέρουν σημαντικά κοινωνικοοικονομικά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες αλλά και στην εθνική οικονομία. Σήμερα το αντικειμενικό δείγμα της παγκόσμιας λιμενικής πραγματικότητας, προκρίνει την «κοινή λιμενική λογική» που επιβάλλει την συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Η διεξοδική συζήτηση της εν λόγω συνύπαρξης στην παρούσα έκδοση συμβάλλει καθοριστικά στην καταγραφή των καλύτερων δυνατών λύσεων. Δεν επιχειρείται μόνο η, σε παγκόσμιο επίπεδο, ολοκληρωμένη καταγραφή των λύσεων αυτών, αλλά η κατάθεση ενός ουσιαστικού προβληματισμού και μιας πολύπλευρης ανάλυσης σημαντικών, αλλά και πλέον επίκαιρων, θεμάτων που απασχολούν όλους όσους ερευνούν ή απασχολούνται στην λιμενική βιομηχανία.
Έννοιες όπως η ποιότητα, ο ρόλος των παραγωγικών συντελεστών, η πολύπλευρη σχέση της συμμετοχής δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η εφαρμογή της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στους λιμένες, η συζήτηση για τις νέες δομές οργάνωσης της παραγωγής του λιμενικού προϊόντος, αποτελούν θέματα τα οποία συζητούνται διεξοδικά, επιτρέποντας την κατανόησή τους, αλλά και τον προβληματισμό για τις προοπτικές και διαστάσεις της εφαρμογής τους. Παράλληλα, ορίζονται ευδιάκριτα οι βασικές έννοιες, επιτρέποντας στον αναγνώστη χωρίς προγενέστερη εμπειρία να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις για την περαιτέρω ανάλυση της λιμενικής βιομηχανίας.
Στόχος του βιβλίου είναι να συμβάλλει στην κατανόηση των ειδικότερων μορφών «πρακτικού ορθολογισμού», που κρυσταλλώνονται υπό το καθεστώς της σημερινής παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, καθώς και του ρόλου του μεταφορικού συστήματος ως ενός μαζικού οικονομικού φαινομένου. Στο πλαίσιο ακριβώς αυτό, προσδιορίζονται οι σχέσεις των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκομένων με τη λιμενική παραγωγή και τα αποτελέσματά της. Συνεπώς οι σχέσεις των παραγωγών του λιμενικού προϊόντος και των χρηστών αυτού. Το ζήτημα της λιμενικής παραγωγής, όπως και όσων ωφελούνται από αυτή, συγκροτούνται ως θεμελιώδη εργαλεία διακανονισμού της ανάληψης του κόστους και των φιλοσοφιών του μάνατζμεντ στα λιμάνια».
Και όπως περιγράφει το σχετικό δελτίου Τύπου αναφέρεται στο «λιμενικό προϊόν», ένα κατ’ εξοχήν ετερογενές προϊόν. Το «προϊόν» αυτό διαπλέκεται, εντονότερα ίσως απ’ ότι άλλα αγαθά, με προβλήματα γενικότερου χαρακτήρα, όπως πολεοδομικά, περιβαλλοντικά, οικονομικά, αναπτυξιακά, απασχόλησης, περιφερειακής και αμυντικής πολιτικής κλπ. Τέτοια χαρακτηριστικά παρουσιάζονται φυσικά λιγότερο ή περισσότερο και σε άλλες αγορές. Όμως ο βαθμός συγκέντρωσης και η ένταση με την οποία συναντώνται στην περίπτωση των λιμένων προσδίδει στα χαρακτηριστικά αυτά μια ιδιάζουσα σπουδαιότητα.
Στην εισαγωγή της έκδοσης σημειώνονται : «Η χρηματοοικονομική κρίση του 2008, η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών πραγματοποίησης του διεθνούς εμπορίου, η κρίση που αντιμετωπίζει η ναυτιλία, προβληματίζουν εντόνως όσους ασχολούνται με τη λιμενική βιομηχανία.
Η λιμενική βιομηχανία αναζητά τις απαραίτητες προσαρμογές, υιοθετώντας νέα, αποκεντρωμένα μοντέλα οργάνωσης, διοίκησης και διακυβέρνησης. Θεσμικές αλλαγές επιταχύνουν την ανάδειξη παγκόσμιων διαχειριστικών τερματικών σταθμών ενώ η εταιρική υπόσταση των λιμενικών αρχών αλλάζει τη λιμενική βιομηχανία καθοριστικά. Η επιλογή λιμένα δεν καθορίζεται πλέον από την γεωγραφική θέση του λιμένα, ούτε οι λιμένες εξυπηρετούν πλέον αποκλειστικά παράγωγο ζήτηση.
Η Ελλάδα βιώνει μια κοινωνική και οικονομική κρίση, την οποία μπορεί να υπερβεί, μόνο αν αποκτήσει αναπτυξιακή δυναμική. Και οι λιμένες της χώρας, με τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα που διατηρούν, μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης. Όμως το μοντέλο διοίκησης και προσφοράς λιμενικών υπηρεσιών που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα κρίνεται ως ξεπερασμένο μιας και στην πλειονότητα της Ευρώπης, έχει αντικατασταθεί από νέα σύγχρονα μοντέλα. Οι ελληνικοί λιμένες δεν μπορεί παρά να ακολουθήσουν τις εξελίξεις αυτές, ώστε να επιφέρουν σημαντικά κοινωνικοοικονομικά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες αλλά και στην εθνική οικονομία. Σήμερα το αντικειμενικό δείγμα της παγκόσμιας λιμενικής πραγματικότητας, προκρίνει την «κοινή λιμενική λογική» που επιβάλλει την συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Η διεξοδική συζήτηση της εν λόγω συνύπαρξης στην παρούσα έκδοση συμβάλλει καθοριστικά στην καταγραφή των καλύτερων δυνατών λύσεων. Δεν επιχειρείται μόνο η, σε παγκόσμιο επίπεδο, ολοκληρωμένη καταγραφή των λύσεων αυτών, αλλά η κατάθεση ενός ουσιαστικού προβληματισμού και μιας πολύπλευρης ανάλυσης σημαντικών, αλλά και πλέον επίκαιρων, θεμάτων που απασχολούν όλους όσους ερευνούν ή απασχολούνται στην λιμενική βιομηχανία.
Έννοιες όπως η ποιότητα, ο ρόλος των παραγωγικών συντελεστών, η πολύπλευρη σχέση της συμμετοχής δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η εφαρμογή της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στους λιμένες, η συζήτηση για τις νέες δομές οργάνωσης της παραγωγής του λιμενικού προϊόντος, αποτελούν θέματα τα οποία συζητούνται διεξοδικά, επιτρέποντας την κατανόησή τους, αλλά και τον προβληματισμό για τις προοπτικές και διαστάσεις της εφαρμογής τους. Παράλληλα, ορίζονται ευδιάκριτα οι βασικές έννοιες, επιτρέποντας στον αναγνώστη χωρίς προγενέστερη εμπειρία να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις για την περαιτέρω ανάλυση της λιμενικής βιομηχανίας.
Στόχος του βιβλίου είναι να συμβάλλει στην κατανόηση των ειδικότερων μορφών «πρακτικού ορθολογισμού», που κρυσταλλώνονται υπό το καθεστώς της σημερινής παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, καθώς και του ρόλου του μεταφορικού συστήματος ως ενός μαζικού οικονομικού φαινομένου. Στο πλαίσιο ακριβώς αυτό, προσδιορίζονται οι σχέσεις των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκομένων με τη λιμενική παραγωγή και τα αποτελέσματά της. Συνεπώς οι σχέσεις των παραγωγών του λιμενικού προϊόντος και των χρηστών αυτού. Το ζήτημα της λιμενικής παραγωγής, όπως και όσων ωφελούνται από αυτή, συγκροτούνται ως θεμελιώδη εργαλεία διακανονισμού της ανάληψης του κόστους και των φιλοσοφιών του μάνατζμεντ στα λιμάνια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου