Παιδιά δεν φταίμε εμείς. Ο Κώστας ήταν άρρωστος, η Ελπίδα ψηνόταν στον πυρετό, μας καλούσε το κομματικό καθήκον (λέμε τώρα, γλέντι της ΔΗΜΑΡ Κερατσινίου - Δραπετσώνας στους "Μαγγίνα" ήταν), οπότε βρεθήκαμε πιο κοντά. Αλλωστε κεντρικός Πειραιάς και Κορυδαλλός δεν είχαν ποτέ να χωρίσουν τίποτε. Γειάς σας συντρόφια...
ΥΓ Αυτός ο Γλαμπεδάκης μια ζωή ρουφιάνος. Αλλά τι περιμένεις; Δραπετσωνίτης...
ΥΓ Αυτός ο Γλαμπεδάκης μια ζωή ρουφιάνος. Αλλά τι περιμένεις; Δραπετσωνίτης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου