Ο άδικος πόλεμος κατά του Γ. Κακουλίδη και κάποιες διαπιστώσεις

Είναι θλιβερό, αλλά αναμενόμενο στην πολιτική, ιδιαίτερα κατά την προεκλογική περίοδο να πολλαπλασιάζονται τα χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη». Μερικές φορές όμως το πράγμα παραπάει. Όπως στην περίπτωση του Γιάννη Κακουλίδη που είναι το θύμα μιας άδικης επίθεσης.  Ο γνωστός συγγραφέας και διαφημιστής, υπεύθυνος επικοινωνίας της Δημοκρατικής Αριστεράς, είχε τουλάχιστον δύο ατυχίες εσχάτως.

Μία σε επαγγελματικό επίπεδο και μία δεύτερη «ατυχία» σε πολιτικό, αφού θα είναι υποψήφιος βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς στην Β’ Πειραιά.  Αν δεν συνέβαινε αυτό, ίσως κανένα  site ή εφημερίδα να μην ασχολιόταν με τα επαγγελματικά του προβλήματα.  Από την στιγμή όμως που έγινε γνωστή η υποψηφιότητα του, τα χτυπήματα έχουν πολλαπλασιαστεί, καθώς δημοσιεύματα τον παρουσιάζουν ούτε λίγο , ούτε πολύ ως …απατεώνα.

Πήγα στην παρέλαση!

Οι παλιότεροι φίλοι μου γνωρίζουν ότι ούτε με τις παρελάσεις (στρατιωτικές ή μαθητικές) τρελαίνομαι, ούτε με την μετατροπή τους σε πεδίο μίας ελάχιστα ομολογούμενης αντιπαράθεσης,  αισθάνομαι ευτυχής.

Παρ’ όλα αυτά πήγα στην παρέλαση, στον Πειραιά, την Κυριακή.  Αυτό είναι είδηση για κάποιον που κατά κανόνα πίνει τον καφέ του κάπου εκεί παραδίπλα , χαιρετώντας, μια τέτοια μέρα, φίλους και γνωστούς που περνάνε. Για κάποιον σαν και μένα που δεν ενθουσιάζεται από τα εμβατήρια, δεν χειροκροτεί ένστολους, συναινεί σιωπηλά με την κατά καιρούς επιλογή των παιδιών να παρελάσουν ή όχι (και των γονιών τους να τα χειροκροτήσουν ή όχι)  και, φυσικά, δεν αντιλαμβάνεται μια μέρα όπως η 25^η Μαρτίου, ως ημέρα καθέτων αντιπαραθέσεων.

Ποιος ψαρεύει σε θολά νερά;

Η Ναυτιλία, η απεργία, η κοινωνία και η Νέα Δημοκρατία

 

Κατ’ αρχήν δεν χωρεί  αμφιβολία ότι (και) στο χώρο της ναυτιλίας οι χειρισμοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία δυόμιση χρόνια ήταν ερασιτεχνικοί για να μην πούμε καταστροφικοί. Θέλανε να αποστρατιωτικοποιήσουν το υπουργείο (θεμιτό) και τελικά το κατάργησαν. Μετά το επανασύστησαν και μάλιστα ως «υπερυπουργείο» και στη συνέχεια το ξανακατάργησαν. Αλλά και με βασικούς θεσμικούς πυλώνες της ναυτιλίας, όπως το ΝΑΤ και ο Οίκος του Ναύτου, τα μπρος πίσω δεν είχαν τέρμα. Μέχρι και τη Γενική Γραμματεία λιμένων κάποια στιγμή ανακοίνωσαν ότι καταργούν, για να παραμένει πάντως ο γενικός στη θέση του και σύμφωνα με κάποια ρεπορτάζ να είναι πλέον και ενισχυμένος. Απίστευτο αλαλούμ

Ψυτάλλεια : ερωτήσεις, απουσίες και σιωπές ...

Πριν από περίπου ένα μήνα 10 βουλευτές της Α’ και της Β’ Πειραιά, υπέβαλλαν  ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων για τη σκανδαλώδη μεθόδευση της ΕΥΔΑΠ να επιλέξει για την μεταφορά των λυμάτων της Ανατολικής Αττικής την Ψυτάλλεια αντί να κατασκευάσει σε χώρο που υποδεικνυόταν στην Παλαιά Φώκαια ένα περιφερειακό κέντρο επεξεργασίας λυμάτων. Εκτός από κοινωνικά άδικη, η επιλογή της ΕΥΔΑΠ υποβαθμίζει περαιτέρω τον Πειραιά περιβαλλοντικά, ενώ είναι σαφώς πιο ενεργοβόρα.

Τότε την ερώτηση δεν υπέγραψαν οι βουλευτές του ΚΚΕ (που προφανώς περιμένουν τον Σοσιαλισμό και τη Δευτέρα Παρουσία να λύσει όλα τα προβλήματα) και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ,

Ολυμπιακός είσαι!

Εντάξει απογοητευμένος είμαι. Ποιος δεν είναι; Και σκασμένος που την Πέμπτη το πρωί (μπορεί να πει κανείς) το γκαντέμιασα. Έλεγα στο μικρόφωνο της ΕΡΑΣΠΟΡ μαζί με τον καλό συνάδελφο και φίλο Πάνο Σαμαρά πως αν ο μη γένοιτο «στραβώσει το πράγμα» και δεν προκριθούμε τότε το μεγάλο ζόρι θα έχει να κάνει με το παιχνίδι με τον ΠΑΟ. Κι ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα τώρα . Άντε να γυρίσεις την ψυχολογική κατάσταση, που φυσιολογικά είναι στα τάρταρα, μέσα σε 48 ώρες. Άντε να διαχειριστείς μια τέτοια ήττα, έναν αποκλεισμό που φαινόταν αδιανόητος  τόσες μέρες και ακόμη για 81 ή 87 λεπτά μέσα στο Καραϊσκάκη την Πέμπτη το βράδυ.

Όμως γι’ αυτό είσαι Ολυμπιακός. Για τα δύσκολα. Κι αν οι βάζελοι θέλουν να βρουν σανίδα σωτηρίας στον ωκεανό προβλημάτων που τους πνίγουν γι’ αυτό είσαι Θρύλος, Για να τους βουλιάξεις, να τους στείλεις στον πάτο. Την Κυριακή το βράδυ, στο ΟΑΚΑ.

Ναυτικοί - Αγρότες: Σημειώσατε. τι;

Κατ' αρχήν η είδηση. Η ΠΝΟ προγραμματίζει απεργιακές κινητοποιήσεις, διαμαρτυρόμενη - δικαίως- για τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις των ναυτικών. Η ναυτιλία γενικά, η ναυτεργασία ειδικότερα, συντηρώντας σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό και διαχρονικά την εθνική οικονομία διεκδικεί μία διακριτή αντιμετώπιση από την κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά οι αγρότες. Η μη έγκαιρη μεταφορά αγροτικών προιόντων συνεπάγεται οικονομική καταστροφή για τους παραγωγούς.Οι αγρότες της Κρήτης μάλιστα θέτουν το ζήτημα ευθέως με επιστολή τους προς το δ.σ. της ΠΝΟ ζητώντας την εξεύρεση μιας συμβιβαστικής λύσης ώστε να εξασφαλιστεί η μεταφορά των αγροτικών προϊόντων στις εγχώριες αλλά και στις διεθνείς αγορές.

Ποιος παίζει με το λιμάνι;

Κανονικά σε μια χρεωκοπημένη χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, που παρ’ όλα αυτά έχει ένα μεγάλο λιμάνι, όπως είναι ο Πειραιάς, αν άνοιγε κανείς συζήτηση για το που πρέπει να χωροθετηθεί λιμάνι κρουαζιέρας θα έπρεπε να τον στείλουν σε γιατρό. Ψυχιατρικής ειδικότητας κατά προτίμηση.
Αν μάλιστα αυτός συνέχιζε την κουβέντα λέγοντας ότι ένα λιμάνι υποδοχής  κρουαζιεροπλοίων θα μπορούσε να φτιαχτεί στις εκβολές του Κηφισού ή τον Φλοίσβο (!), ε, τότε θα ήμασταν όλοι σίγουροι ότι ο τύπος παίρνει ληγμένα. 
Στην Ελλάδα της χρεωκοπίας όμως η φράση κλισέ για «την κρίση που γεννά ευκαιρίες» φαίνεται ότι «κολλάει» παντού κι καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει.

Το αυγό του φιδιού και η υπεράσπιση μιας ανοιχτής πόλης

Κατ' αρχήν η είδηση (που κακώς, κάκιστα δεν έγινε ευρύτερα γνωστή). Το περασμένο  Σάββατο το μεσημέρι στον πεζόδρομο της  Σωτήρος  τραμπούκοι της «Χρυσής Αυγής» επιτέθηκαν σε μέλη της δημοτικής κίνησης «Ανταρσία στο λιμάνι» που είχαν στήσει εκεί ένα πρόχειρο τραπεζάκι και διακινούσαν προπαγανδιστικό τους υλικό.
 Τραυματίστηκαν κάποιοι, ευτυχώς όχι πολύ σοβαρά, καθώς πολίτες, καταστηματάρχες, αλλά και μαθητές ενός παρακείμενου φροντιστηρίου έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους δεχόμενους την απρόκλητη επίθεση, απομακρύνοντας τους Χρυσαυγίτες - αυτό το τελευταίο έχει την ξεχωριστή του σημασία.
Οι πολίτες του Πειραιά στάθηκαν απέναντι στους επιγόνους των ταγμάτων εφόδου.

Είμαι εκνευρισμένος · Ένα δάνειο, ένας υπουργός, μια μεταπολίτευση που τέλειωσε

Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, αλλά αποκαλύφθηκε πως ένας υπουργός (από τους «σκληρούς», «εκσυγχρονιστές», παραλλήλως «εξαπτέρυγο» του Γιώργου Παπανδρέου και υποτίθεται «αυτοδημιούργητος»), ο Γ. Ραγκούσης πήρε κι εξόφλησε ένα στεγαστικό δάνειο για πρώτη κατοικία στο νησί του και τόπο κατοικίας της οικογένειας του με έκπτωση 40% . Γλύτωσε δηλαδή καμιά 60αρια χιλιάδες ευρώ, τα οποία επιβαρύνθηκαν οι εργαζόμενοι, από εισφορές των οποίων χρηματοδοτείτο και χορηγούσε δάνεια ο υπό κατάργηση πλέον Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας.

Σπεύδω να διευκρινίσω: δεν είμαι λαικιστής και μου αρέσουν οι πισίνες. Αδιάφορο λοιπόν για μένα αν κατασκεύασε ή όχι πισίνα ο υπουργός. Μπορεί νομοτύπως να την κατασκευάσει αύριο μεθαύριο ή όποτε βγει στην σύνταξη, αλλά αυτό ανάγεται στη σφαίρα της γνωστής διάκρισης του ηθικού και νόμιμου.

Θέλω να σταθώ μόνο σε ένα ζήτημα. Ένα στέλεχος εισηγμένης στο Χρηματιστήριο εταιρείας δεν μπορεί να χρησιμοποιεί «εσωτερική πληροφόρηση». Ήταν άραγε τυχαίο ότι η αποπληρωμή του δανείου έγινε λίγο πριν καταργηθεί ο νόμος για τους τρίτεκνους που έδινε έκπτωση 40% σε εφ’ άπαξ εξόφληση κι  ενώ ο ίδιος ήταν υπουργός; Ακόμη κι αν ήταν τυχαίο ήταν ηθικό να κάνει χρήση της ευεργετικής αυτής διάταξης κοτζάμ υπουργός; Και μάλιστα τέτοιες μέρες;

Είμαι εκνευρισμένος. Αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξος. Το τσουνάμι φαίνεται να πνίγει τους πάσης αποχρώσεως «μαυρογιαλούρους».

ΥΓ Εννοώ φυσικά το πολιτικό τσουνάμι. Ευτυχώς στις Κυκλάδες απειλή πραγματικού δεν υφίσταται.

Κρίση, δημόσιος χώρος, άνοιξη και Πασαλιμάνι

Το πρωί συζητούσαμε για τη σημασία του δημόσιου χώρου, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, με τον φίλο και συνάδελφο Λάμπρο Τσουκνίδα. Παρασκευή και είχε μυρίσει (επιτέλους) άνοιξη. Το απόγευμα στο facebοok, σε μια σπάνια για μένα κρίση σχετικού «κολήμματος», συνομιλούσα με ένα φίλο για τη σημασία της υπό όρους εμπορικής αξιοποίησης, «ως ασπίδα προστασίας», χώρων όπως ο παλιός σταθμός του ΟΣΕ που παραχωρείται πλέον στο δήμο Πειραιά. Φόβοι ότι μπορεί να μετατραπεί σε άλλη μία πανάκριβη καφετέρια, φόβοι ότι αν δεν υπάρξει (και) λελογισμένη εμπορική χρήση θα τον (ξανα)φάνε τα ποντίκια.