Απ’ του Ξαβέρη στη Δραπετσώνα κι από κει στην πλατεία Κοραή

Γεγονότα, παρασκήνια και στιγμιότυπα –εύθυμα και σοβαρά- μιας «ξεχωριστής» μέρας για το μεγάλο λιμάνι.

Παρασκευή 22 Ιουνίου. Μια κυριολεκτικά μεγάλη ημέρα. Το θερινό ηλιοστάσιο της προηγούμενης , άλλωστε, εγγυάται ότι όλες αυτές εδώ οι μέρες του Ιούνη είναι όντως μεγάλες. Ο ήλιος ανατέλλει λίγα λεπτά μετά τις έξι, έχει αρχίσει να γλυκοχαράζει όμως σχεδόν από τις πεντέμισι κι οι λάμπες δεν θα ανάψουν μέχρι τις εννιάμιση  περίπου. Μεγάλη μέρα γιατί θα έπαιζε κι η εθνική με τη Γερμανία, αλλά μια που γράφω μετά το ματς, ας το καλύτερα.

Για το μεγάλο λιμάνι όμως και για τον Πειραιά υπήρχε κι άλλος λόγος που η μέρα ήταν μεγάλη.

Αν ο Ανωμερίτης είχε προλάβει να υλοποιήσει από τους οραματισμούς του για τον ΟΛΠ, τουλάχιστον την υποθαλάσσια πεζοδιάβαση, από το κτήριο διοίκησης του Οργανισμού στην ακτή Ξαβέρη απέναντι στη Δραπετσώνα , στο μπλε κτήριο του υπουργείου Ναυτιλίας, τότε πολλοί θα τον ευγνωμονούσαν. Εκείνη την ώρα τουλάχιστον. Όταν , κατά τις 12 και τέταρτο  το μεσημέρι, μποτιλιαρισμένοι  και μουσκεμένοι – έδειχνε σχεδόν 37 βαθμούς το θερμόμετρο κι είχε μπόλικη υγρασία – παράγοντες σημαντικοί και λιγότεροι σημαντικοί , κυβερνητικοί και ναυτιλιακοί έσπευδαν από το ένα μέρος του λιμανιού στο άλλο.

Στις 12 το μεσημέρι ήταν προγραμματισμένη η ετήσια τακτική γενική συνέλευση της ΟΛΠ ΑΕ.  Κανονικά με τέτοια θετικά αποτελέσματα που παρουσίαζε μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες και μάλιστα σε συνθήκες απόλυτης κρίσης στην αίθουσα δεν θα έπεφτε καρφίτσα. Πάντοτε άλλωστε η γενική συνέλευση του ΟΛΠ προσελκύει το ενδιαφέρον της ναυτιλιακής και τοπικής Πειραϊκής ελίτ, ενώ τα φλας των φωτογράφων κι οι κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων είναι εκεί για να καταγράψουν κάτι περισσότερο από τη συνέλευση μιας εισηγμένης στο Χρηματιστήριο εταιρείας. Πολιτικές συναντήσεις, παρουσίες στελεχών με νόημα ή χωρίς κανένα νόημα δίπλα σε υπουργούς, δημάρχους, εφοπλιστές και βουλευτές.

Η ώρα έχει πάει 12 παρά δέκα και το κτήριο είναι σχεδόν άδειο. Ακόμη και στο παρκινγκ υπήρχαν θέσεις για αυτοκίνητα. Ούτε το Δεκαπενταύγουστο τέτοιο πράγμα. Στο βάθος του τεράστιου και άδειου διαδρόμου που οδηγεί στο γραφείο του προέδρου βλέπω δυο φιγούρες να συνομιλούν χαλαρά.  Πλησιάζοντας αναγνωρίζω τον πρώτο. Είναι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΟΛΠ Α.Ε. Γιώργος Ανωμερίτης. Μιλάει με τον δήμαρχο Πειραιά Βασίλη Μιχαλολιάκο, που ex officio είναι μέλος του δ.σ. Μόλις έχει τελειώσει η συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου κι ο δήμαρχος δεν έχει καμιά διάθεση να κάτσει στη γενική συνέλευση και να επαναλάβει ενώπιον των μετόχων τις συχνές θυελλώδεις επιθέσεις που εξαπολύει κατά των επιλογών της διοίκησης της εταιρείας. Έχει όρεξη για καλαμπούρια πριν αποχωρήσει για την απέναντι πλευρά. Εκεί που σε λίγο θα ξεκινήσει η τελετή παράδοσης – παραλαβής του υπουργείου Ναυτιλίας. Του υπό επανίδρυση υπουργείου που είχε ως βασικό προεκλογικό σημείο το πρόγραμμα του κόμματος του κι ο ίδιος τόσες φορές είχε αναφέρει ως αναγκαιότητα και περίπου ως λύση δια πάσα νόσο.

Στελέχη του περιβάλλοντος του Ανωμερίτη τον ενημερώνουν πως έρχεται ο γενικός γραμματέας που κι αυτός θα βιάζεται να γυρίσει πίσω για την ορκωμοσία Μουσουρούλη και Βερνίκου.  Πέντε – έξι μικρομέτοχοι έχουν πέσει στους μπουφέδες . Αναρωτιέμαι τι θα γίνουν τόσα φαγητά που θα περισσέψουν.  Θα σκεφτούν να τα στείλουν τουλάχιστον στα συσσίτια της Μητρόπολης;

Σ’ ένα πηγαδάκι στελέχη της διοίκησης του ΟΛΠ, ένας γνωστός συνδικαλιστής και ένας από τους ελάχιστους παράγοντες της εμπορικής ζωής του Πειραιά που ήταν εκεί προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν το κρυπτικό : άλλο πώληση, άλλο παραχώρηση.  Αντιλαμβάνομαι ότι το είχε μόλις πει ο γενικός που είχε μπει αθόρυβα, αλλά είχε προλάβει να τους μπερδέψει.   Βέβαια ακόμη περισσότερο τους μπερδεύει ένα ακόμη στέλεχος που λέει κι η παραχώρηση θα έχει προβλήματα.  Το μυστήριο δεν λύνεται και καθώς έμπειρος παράγοντας μου ψιθυρίζει πως στην πολιτική δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα – «θα τα βρουν, σου λέω»- νομίζω ότι ήλθε η ώρα να την κάνω για απέναντι. Άλλωστε ακόμη κι η απορία – εύλογη απολύτως- που κυριαρχεί εδώ για το αν θα παραμείνει με τη νέα ο Ανωμερίτης ή όχι, απάντηση μπορεί να βρει μόνο στο (νέο) ΥΕΝ ή και σε άλλα υπουργικά γραφεία. Όχι εδώ στον ΟΛΠ.

Απέναντι

Κυκλοφορώντας με μηχανή μπορεί να σε σκοτώσει κανένας ταρίφας ή οποιοσδήποτε άλλος απρόσεκτος γιωταχής, αλλά οπωσδήποτε κερδίζεις χρόνο. Αστυνόμοι, τροχονόμοι, λιμενικοί, όλα τα σώματα ασφαλείας που είχαν υποτίθεται ενιαία διοίκηση μέχρι τώρα, αλλά ετοιμάζονται να ξαναχωρίσουν πια με τους λιμενικούς να επιστρέφουν στην αρμοδιότητα του ΥΕΝ, ανοίγουν δρόμους. Φτάνω στην ώρα μου στο κτήριο που στην είσοδο γράφει «Αρχηγείο Λιμενικού Σώματος». Καλά δεν πρόλαβαν να αλλάξουν την ταμπέλα. Αλλά και να προλάβαιναν, τι θα έγραφαν; Πρώτη απορία των συναδέλφων  που είναι μαζεμένοι στο αίθριο του πέμπτου ορόφου. (Εκεί που ανεβαίνω με το ασανσέρ των επισήμων, αφού μια διακοπή ρεύματος έθεσε εκτός λειτουργίας τα άλλα δύο- ευτυχώς με πέρασαν για σύμβουλο του νέου υπουργού και κανείς δεν μου είπε τίποτε). πραγματικά τι θα έγραφε, τι θα γράψει η νέα ταμπέλα;  Κάτι σε υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής που έλεγε ή πρώτη επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση; Ή σκέτο Ναυτιλίας όπως γράφει επίσημα το φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης που έχουμε στα χέρια μας; Και το Αιγαίο που πάει;  Το ίδιο ΦΕΚ πάντως λέει καθαρά πως το χαρτοφυλάκιο θα περιλαμβάνει όλες τις υπηρεσίες και τις αρμοδιότητες που είχε το παλιό ΥΕΝΑΝΠ (υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας, αιγαίου και νησιωτικής πολιτικής). Προτείνω να το γράφουμε ΥΝνα .Τα αρχικά  από το Υπουργείο και  Ναυτιλίας με κεφαλαία, αφού έτσι ρητά ορίζεται και από το νήσων και αιγαίου με πεζά γράμματα, αφού απλώς υπονοείται η αρμοδιότητα επ’ αυτών.  Πλάκα με φίλους να περνά η ώρα, αφού μας καθυστερεί ο απερχόμενος υπουργός ΥΠΟΙΑΝ (μη τα γράφω όλα τώρα) Γιάννης Στουρνάρας που τον έφαγε μεν ο Βενιζέλος, αλλά είχε να παραδώσει και δυο –τρία υπουργεία ο άνθρωπος διάσπαρτα σ’ όλη την Αθήνα και προφανώς έμπλεξε στην κίνηση. Ευκαιρία να γνωρίσουμε τους ανθρώπους του νέου υπουργού Κώστα Μουσουρούλη (ευγενέστατα νέα παιδιά) και να ανταλλάξουμε δυο καλημέρες με γνωστούς από το λιμάνι.  Τα 200 χιλιάρικα πρόστιμο που έχει επιβάλει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς στον υφυπουργό Γ. Βερνίκο, θέμα που κυριαρχεί σε κάποια πηγαδάκια. Κάποιοι υποστηρίζουν  πως δεν είναι τόσο σημαντικό, άλλοι (προφανώς καμένοι στο χρηματιστήριο) μιλάνε ήδη για σκανδαλώδη επιλογή. Ποιος τον επέλεξε; Όχι η ΔΗΜΑΡ, ο Βενιζέλος τον πρότεινε βρίσκεται τελικά η σωστή απάντηση. Και θα έλθει να ορκιστεί; Γιατί αργεί; Κάποιοι ελπίζουν να βγάλουν είδηση, αλλά τελικά εμφανίζεται κι αυτός. Φτάνει ασθμαίνων κι ο Στουρνάρας και μπαίνει στο υπουργικό γραφείο.

Ευτυχώς γιατί η μπάντα και το άγημα του Λιμενικού που είναι παρατεταγμένα παρουσιάζουν συμπτώματα κατάρρευσης. Είπαμε , σωστά είχε προβλέψει παλιός συνάδελφος πως το Λιμενικό θα επιστρέψει στο  υπουργείο Ναυτιλίας και θα είναι μέρα μεσημέρι, αλλά ήταν ανάγκη να γίνει και Ιούνιο μήνα με μίνι καύσωνα; Χάθηκε το Φθινόπωρο;

Α, μα τώρα βγαίνουν οι υπουργοί νέοι και παλιοί, αστράφτουν τα φλας, άντρες  επ’  ωμ το παράγγελμα,   παράμ- παράμ – παράμ η μπάντα, όρθιοι κι οι επίσημοι,  περνούν μπροστά από τη σημαία οι τρεις, ο απερχόμενος υπουργός μάλλον την προσπερνά αφηρημένος, σχεδόν τον κρατά ο επερχόμενος, πιο πίσω ο υφυπουργός, σκύβουν λίγο μπροστά στο λάβαρο, κατευθύνονται στις θέσεις τους, ο αξιωματικός φωνάζει από μικροφώνου στρατιωτικά μπας και δεν τ’ ακούσουμε : Τελετή παράδοσης – παραλαβής. Τον λόγο  έχει ο υπουργός Οικονομίας και λοιπά και λοιπά και Ναυτιλίας κύριος Στουρνάρας Ιωάννης. Μιλάει αυτός, λέει δυο λόγια κι ο υφυπουργός Βερνίκος Γεώργιος , δίνει το στίγμα του κι ο Μουσουρούλης Κωνσταντίνος, η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος κι εγώ ποτέ δεν θα μπορέσω να καταλάβω γιατί μόνο οι στρατιωτικοί κι οι Κνίτες στα επίσημα έγγραφα τους συνηθίζουν να βάζουν πρώτο το επίθετο και μετά το όνομα.

Ώρα για φωτογραφίες και «σοσιαλάιζινγκ». Καταραμένη λιτότητα, καταραμένη κρίση . Κοτζάμ υπουργείο Ναυτιλίας (και λοιπά) ιδρύσαμε και τη βγάζουμε με νεράκια;  Σεμνός και προσηνής ο νέος υπουργός. Ε, η  αστική ευγένεια αυτούς τους τρόπους επιβάλλει.

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς… Γιατί μου ήλθε τώρα αυτό;  Μα γιατί βλέπω συνωστισμένους στην αίθουσα μπροστά από το γραφείο του υπουργού, στην πρόχειρη δεξίωση, που ο Θεός να την κάνει,  με τα νεράκια που λέγαμε, πρώην και επόμενους.  Έχουν έλθει κι από απέναντι που τέλειωσε του ΟΛΠ οι υπόλοιποι κι είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε. Μέσα στη ζέστη η αγωνία γενικών , υφισταμένων και προαλειφόμενων,   διευθυντών λιμένων, υφισταμένων και προαλειφόμενων, συμβούλων, υφισταμένων και προαλειφόμενων χτυπάει κόκκινο. Κάποιος μετράει πάντως πως ο σημερινός γενικός γραμματέας λιμένων έχει σπάσει σε λιγότερο από ένα χρόνο στη θέση κάθε ρεκόρ.  Έχει συνεργαστεί, υποδεχτεί  κι αποχαιρετήσει πέντε - έξι υπουργούς ή υφυπουργούς στο (παλιό και τώρα νέο) Ναυτιλίας: Παμπούκη (τον θυμάστε;) με τον οποίο κατέπλευσε, Χρυσοχοίδης , Διαμαντοπούλου, Άδωνις ως υφυπουργός και με τους δύο, Στουρνάρας και τώρα Μουσουρούλης  μετά Βερνίκου. Αξιοζήλευτη επίδοση. Πόσο μάλλον αν σκεφτεί κανείς πως το ρεκόρ παραμονής στο λιμάνι από τους παραπάνω κατέχει ο Αδ. Γεωργιάδης με σύνολο 82 μέρες! Συγκλονιστικό!

Στο δημαρχείο

Μια αναπάντητη κλήση από 2310.., ποιος διάολος; Βγαίνω από το ασανσέρ (των επισήμων πάντα) κι απαντώ. Από το δημαρχείο Πειραιά μας ενημερώνουν ότι ο νέος υπουργός Ναυτιλίας (και λοιπά) θα επισκεφθεί το δήμαρχο στο γραφείο του στην πλατεία Κοραή. Πηγαίνοντας προς τη μηχανή ακούω μιαν αγωνιώδη  φωνή: συνάδελφε, συνάδελφε. Γυρνάω , αλλά δεν απευθυνόταν σε μένα . Ένας αξιωματικός του αγήματος που απέδωσε τιμές νωρίτερα φωνάζει έναν κακόμοιρο λιμενικό που πάει και δεν πάει προς το πούλμαν που τους περιμένει με το όπλο να του πέφτει σαν κάπως βαρύ αξεσουάρ. Μετρηθείτε ρε συνάδελφε, συνεχίζει, μη μας μείνει κανένας εδώ και τον ψάχνουμε…    

Στην είσοδο του δημαρχείου κάποιοι της δημοτικής αστυνομίας κι ο συμπαθής πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Περιμένουμε τον υπουργό έτσι; τον προλαβαίνω. Απορεί που το ξέρω. Όχι δεν θα τον περιμένουμε μαζί. Ανεβαίνω στον έβδομο, συγκεντρωμένοι οι περί τον δήμαρχο, αυτός συσκέπτεται με τους στενούς επιτελείς του στο γραφείο του. Θέμα μόνο για φωτογράφους και καμιά κάμερα το πολύ, σκέφτομαι και κατεβαίνω να πιω μια μπύρα στο «Εν Πειραιεί».  Περνάει ο υπουργός από μπροστά μας, στις δυο μπύρες τέλειωσε το πανηγύρι, έχει ξανακατέβει και φεύγει διακριτικά όπως ήλθε. Πιάνω τον Μιχαλολιάκο φεύγοντας, μου λέει ότι είναι ευχαριστημένος γιατί η πρώτη επίσκεψη του νέου υπουργού έγινε στο γραφείο του δημάρχου. Από συμβολικής άποψης και σε ότι αφορά το κύρος του έχει δίκιο. Αργότερα , πάντως, το δελτίο τύπου που ο ίδιος ο δήμος εξέδωσε προσγειώνει όσους ονειρεύονται θαύματα. Ο δήμαρχος θέτει θέμα λιμανιού («να μας το δώσετε , να σας δώσουμε υποδομές», λέει μ’ ότι μπορεί να σημαίνει αυτό), «θα τα δούμε όλα αυτά», απαντά ο υπουργός.

Ε, δεν γίνονται εύκολα θαύματα. Στην πόλη και το λιμάνι το ξέρουμε. Το εμπεδώσαμε , άλλωστε, το ίδιο βράδυ κόντρα στους Γερμανούς.